„Tatry” - największy obraz w dziejach malarstwa polskiego. Był on malowany przez kilku artystów. Jego niezwykłe rozmiary to bagatela – WIELKOŚĆ BOISKA PIŁKARSKIEGO! Został ukończony w 1886 i był pokazywany w Warszawie. Niestety nie cieszył się dużą popularnością, a koszty związane z jego powstaniem w sposób znaczny przekraczały późniejsze zyski (wcześniej, specjalnie pod wymiar obrazu zbudowano w Warszawie nową rotundę). W skutek tego, obraz został pocięty na drobniejsze fragmenty i zamalowany.
Panorama Tatr
A oto krótka historia obrazu:
Pomysłodawcą całego przedsięwzięcia był adwokat i przyrodnik amator – Henryk Lgocki.
Tworzono go przez ok. 2 lata z perspektywy Miedzianego.
Tetmajer o obrazie pisał tak:
„Kolosalność tych Tatr namalowanych zdumiewa po prostu, nie chce się wierzyć żeby te olbrzymie masy granitów były tylko farbą rzuconą na jakieś sto kilkadziesiąt metrów przestrzeni.”
Malarzami obrazu byli m.in.:
-Stanisław Janowski,
-Ludwik Boller,
-Stanisław Radziejowski,
-Konstanty Mańkowski.
Ale to nie wszyscy. Ich znakomita większość to uczniowie Jana Matejki.
Ciekawa była też sama rotunda, w której obraz pokazywano. Po środku obrazu umieszczono 10-metrowy podest, obsypany materiałem skalnym sprowadzonym do Warszawy specjalnie na tę okazję spod samych Tatr. Chodziło o imitację wierzchołka Miedzianego, z którego to jak mówię malowany był cały widok. Odtworzono też tatrzańskie warunki, co miało spotęgować efekt. Nie brakowało również mchów i suchych roślin.
Obecnie jednak brak jest jakiejkolwiek informacji jakoby zachował się jakikolwiek fragment „Tatr”. Ocalały jedynie dwa szkice Stanisława Janowskiego. Są one przechowywane w krakowskim Muzeum Narodowym (ale prawdopodobnie nigdy nie były eksponowane).
zdjęcie z bazy zdjęć PG, Miedziane, Dolina Pięciu Stawów Polskich / fot. Izabela Pożelewska
Bartek Michalak
Źródła:
http://www.portalgorski.pl/,
TATERNIK,
Internet (ogólnie).